ماهیت و جایگاه انواع اعتماد اجتماعی درگرشاسب نامۀ اسدی طوسی

اعتماد یکی از جنبه­های مهم روابط انسانی است و از لحاظ اجتماعی پیش شرط عمده­ای برای موجودیت هر جامعه­ای شمرده می شود؛از این رو مبحث عمده­ای از نظریه­ی سرمایه­­ی اجتماعی مبتنی بر مقوله­­ی اعتماد است.این مقاله با رویکرد جامعه شناختی به بررسی برخی از داستان­های گرشاسب­ نامه می­پردازد و در آن اعتماد به عنوان یکی از مؤلفه­های سرمایه­­ی اجتماعی مورد کاوش قرار می­گیرد،از این جهت که ادبیات حماسی به عنوان صدای درونی هر ملت،انعکاس دهنده­ی پنهان­ترین زوایای زندگی مردم و هم­چنین منبع درخوری برای پژوهش­های مردم­شناسی، جامعه­شناسی و روان­شناسی به شمار می­آید،بررسی موضوع مورد نظر در این نوع ادبی به عنوان بخشی از فرهنگ اصیل گذشته می­تواند ما را از میزان انعکاس ابعاد اعتماد در جوامع سنتی آگاه سازد و در تسهیل کنش­های هدف­مند در جامعه­ی امروز نیز نتایج پرثمری برجای گذارد. مقوله­ اعتماد در گرشاسب نامه با شاخص های اعتماد بین شخصی،اعتماد تعمیم یافته و اعتماد نهادی تقسیم بندی شده است.دستاورد این پژوهش ناظر بر این است که اعتماد به عنوان مؤلفه­ای از سرمایه­­ی اجتماعی در گرشاسب­نامه با شاخص­های تعیین شده وجود دارد.